8 maja 2010

Wczoraj byłam na pierwszych zajęciach z samoobrony kobiet. Pan instruktor kazał nam krzyczeć przy odpieraniu ataków zboczeńca. Pani wybrana do prezentacji miała z tym niejaki kłopot. Uśmiechała się przepraszająco, gdy łomotała w modela. Pan instruktor się zdenerwował i zademonstrował, jak wygląda prawdziwy atak. Złapał panią za szyję.

– No, co kurwa? – wysyczał jej do ucha.

Pani wykorzystała odruchowo zdobytą wiedzę kopiąc go w czułe miejsce, i krzycząc, jak Bóg przykazał:

– Jeeezuuu!

Jak ja kocham ten kurs!

Drobniutka Agnieszka (moja partnerka od ćwiczeń) postanowiła uściślić kwestię krzyczenia.

– Mnie uczono, że jak się krzyczy, to rozluźniają się mięśnie. A my przecież musimy być zmobilizowane przy takim ataku.

Instruktor spojrzał na nia przeciagle.

– Kto panią tak uczył?

– W szkole rodzenia – z godnością odparła Agnieszka.

Instruktor uśmiechnął się jak rekin.

– Proszę pozdrowić ginekologa – zamknął temat.

Taaak… Kocham ten kurs.

Ekipa kursantek jest mocna. Od młodziutkich lasek po nobliwe niewiasty w słusznym wieku. Najgorsze są demonstracje chwytów na żywym modelu imitującym podłego zboczeńca. Żywy model jest młodziutki, ma niewinną, uprzejmą twarzyczkę i zbiera potworne cięgi od instruktora. Serce nam się kraje. Wczoraj uczyłyśmy się wykonywać „stereo” czyli łupanie zboczeńca po uszach . (Cios wygląda niepozornie, ale efekt jest piorunujący.) Instruktor demonstrował, a panie po każdym ciosie wzdychały z żalem nad modelem:

– Och! Ach! Niech już pan przestanie!

Gdy przyszła nasza kolej do łupania „stereo”, co i rusz po jakimś mocniejszym ciosie padało skruczone:

– Przepraszam, przepraszam!

Okazuje się, że wzrost i waga wcale nie mają aż takiego znaczenia wobec techniki. Mała pani może zdziałać tyle samo lub więcej  niż duża pani. Moja koleżanka Zuzka przyprowadziła za rękę malutką Angelikę (metr pięćdziesiąt wzrostu i nie wiem czy waży 40 kg, ale ma żółty pas w karate). Zuzka była Angelika zachwycona.

– Patrz – demonstrowała w uniesieniu malutkie dziewczę, podnosząc jej ręce jak laleczce i obracając. – Patrz! Można ją nawet przewracać  i nic! Nic jej się z tego powodu nie dzieje!

Zuzka skwapliwie korzystała z uzdolnień Angeliki, bo jej partnerka od ćwiczeń miała schorowany kręgosłup. Nie można jej było przewracać.  A Zuzka szanuje zdrowie. Odmówiła nawet ćwiczeń ataku od tyłu z samym instruktorem.

– W żadnym wypadku! Pan mnie mocno ściśnie, a mnie wątroba boli!

Umiem już cztery techniki obrony! Znaczy, umiałam wczoraj, dziś jakoś nie wszystkie pamiętam.  Ale pan instruktor mówi, że po dwóch miesiącach będziemy działać z automatu. Super. A jak już, kurde, użyję to nie zamierzam przepraszać!

Ta wiadomość została opublikowana w sobota, 8 maja, 2010 o godzinie 8:59 w kategorii mniej więcej o mnie. Możesz czytać komentarze przez RSS 2.0. Możesz także zostawić odpowiedź lub zostawić sygnał trackback ze swojej własnej strony internetowej.