13 sierpnia 2008

Przyjechała do mnie na wakacje druga żona mojego pierwszego męża. Przywiozła ze sobą czteroletniego Jasia, przyrodniego brata Karolka. Mam teraz deja vu: oto biega mi po salonie malutki Karolek (tak są podobni). Na początku strasznie się martwiłam:

– Jeśli Ania jest pedantką, to będzie u mnie cierpiała – myślałam z niepokojem mając przed oczyma 12 psów, z których 7 na co dzień przebywa w domu, nanosząc tony piachu z dworu.

Ale jest w porzo. Nigdy jeszcze nie miałam tak lśniących podłóg! Ania jest świetną babką: robi klopsy, zbiera ogórki i udaje jej się w dodatku zapanować nad absolutnym porządkiem w chałupie. Nie wiem, jakim cudem to jej się udaje, bo ja w tym czasie piszę i nawet mi na rękę nie wnikać w szczegóły.

Już pierwszego dnia Ania przeszła chrzest bojowy. Odebrałam ją z dworca i przywiozłam wprost w rojowisko moich ciotek i pociotek. Ot, akurat była nasiadówka grillowo-rodzinna na Smoczym Polu. Rodzinkę to ja mam specyficzną, choć kochaną. Moja mama od razu dała plamę przed Jasiem, który mimochodem wspomniał, że ma czapkę niewidkę.

– Gdzie jest Jasio, gdzie jest Jasio? – kwiliła obłędnie, siedząc naprzeciw niego.

– Tutaj jestem – ze zdziwieniem stwierdził Jaś, przyglądając się mojej mamie podejrzliwie.

Akurat zdjął czapkę niewidkę. Mama miała pecha i małego kaca moralnego, że taka jest ślepa, czy co.

Zlot ciotków i pociotków owocuje tym, że oplotkowuje się tę część rodziny, której akurat na grillu nie ma. No i bach! Po godzinie upojnych komentarzy na temat rodzinnych sekretów i niedyskretności, dojechała oplotkowana rodzina. Ania zwrot akcji zniosła dzielnie.

Jutro jedziemy z Anią i Jasiem do Korczewa, bo tam, w parku przy pałacu jest magiczny kamień Menhir. Moje życzenia spełnił, więc Ania się napaliła. Będzie wokół niego krążyć i dotykać i myśleć marzenie. Bo tak to się robi.

Co znamienne, niewiele gadamy o moim pierwszym mężu (za drugiego i trzeciego przewidująco nie wyszłam za mąż, co znacznie obniżyło koszty rozstania), czyli obecnym mężu Ani, ojcu Jasia i mojego Karolka. Ale to, co czasem nam się wypsnie, jest jednocześnie i znajome i zupełnie nowe. Widzimy go jednak inaczej. Ania bardzo go kocha, taką piękną, mądrą miłością, na jaką mnie nie było stać osiemnaście lat temu, kiedy się rozwodziliśmy. I tak sobie myślę, że ten świat jest naprawdę fajnie urządzony. Po wielu latach Karol zyskał prawdziwego brata (którego bardzo kocha), a moja rodzina Anię. Bo bardzo nam przypadła do serca. No i nie mogę przecież zapomnieć o tych błyszczących podłogach. Naprawdę, nie wiem, jak ona to robi?!

Ta wiadomość została opublikowana w środa, 13 sierpnia, 2008 o godzinie 10:52 w kategorii przyjaciele. Możesz czytać komentarze przez RSS 2.0. Możesz także zostawić odpowiedź lub zostawić sygnał trackback ze swojej własnej strony internetowej.