23 września 2008

Moja ukochana doktorka Grażynka Szubielska, oprócz tego, że mnie leczy, dokłada mi do pieca równo i podkopuje morale. Tak się jakoś dziwnie dzieje, że na przestrzeni lat, coraz cześciej ją odwiedzam. Mogę z nią gadać szczerze, więc wywalam, co mi na wątrobie leży i z niepokjem słucham diagnozy. I zawsze oponuję:

– Ależ Grażynko! Ja nigdy na to nie chorowałam!

Grażynka cierpliwie i niezmiennie odpowiadała:

– Kochana, nie masz już 18 lat.

Ostatnio musiałam jej czymś podpaść, bo to subtelne posługiwanie się pełnoletnością zamieniła na brutalne:

– Moja droga, jesteś już kobietą po czterdziestce!

Nie rozumiem: dlaczego tak ostro?

Jestem właśnie na zwolnieniu lekarskim z powodu zapalenia ucha. Jak się domyślacie, wcześniej na uszy nie chorowałam. (No, ale nie mam przecież już 18 lat! Karamba!) Wiola ma swoją teorię:

– Świeże powietrze ci szkodzi!

Może i tak. Na pewno gubią mnie wielkomiejskie obyczaje na wsi: bieganie w szpileczkach do stajni (gdy wracam z pracy późno i pierwsze, co muszę zrobić, to zamknąć konie); wyprowadzanie psów w lekkiej koszulce (bo przecież tylko na chwilę); i na pewno „niemanie” czapki, jaką ma sąsiad Roman. Roman, gdy choruje, albo go zęby bolą, zakłada sowiecką uszankę, jako panaceum na wszystko. Mnie uszanki zabrakło i oto cierpię i biorę antybiotyk.

Cieszę się tylko, że to nie Grażynka ratowała mnie, gdy zderzyliśmy się z Racotem głowami na pastwisku. To pani okulistka założyła mi 14 szwów przy oku. Już sobie wyobrażam, ile Grażynka by się nagadała, że babce po 40-tce nie wypada się trykać głowami z koniem. Święta racja. Była wtedy u mnie Małgosia z córką Martą. Jeszcze spały. Stałam pod ich sypialnią zalana krwią i psykałam na Małgosię, żeby się obudziła i wyszła tak, aby nie zbudzić Marty. Zaspana Małgosia skamieniała na mój widok. I podobno wtedy zadałam najbardziej kretyńskie pytanie w życiu:

– Małgosiu, czy to rana do szycia? Może się zagoi?

– DO SZYCIA! – wychrypiała Małgosia i niebezpiecznie zbladła.

Ale, nic nie mówiła o latach i o tym, co wypada, a co nie. Kochana jest.

Cholera! Zdecydowanie wolę zachwyty, że na swoje lata nie wyglądam! Niestety, Grażynka patrzy na mnie z medycznego punktu widzenia, trochę jak na eksponat w formalinie. Ale ma to też swoje dobre strony. Jako kobieta po 40-tce kupiłam sobie właśnie traktorek – kosiarkę. Bo nie wypada mi już latać z jęzorem na brodzie po podwórku, machać kosą spalinową, albo pchać przed sobą ciężkie ustrojstwo. Posadzę sobie tyłek na  traktorku i samo się będzie kosiło! A, co! Nie mam w końcu 18 lat! I muszę dbać o morale.

Ta wiadomość została opublikowana w wtorek, 23 września, 2008 o godzinie 12:58 w kategorii Smocze Pole. Możesz czytać komentarze przez RSS 2.0. Możesz także zostawić odpowiedź lub zostawić sygnał trackback ze swojej własnej strony internetowej.