26 maja 2008

Babcia codziennie przynosiła mi kanapki do redakcji. Wiem, jak to brzmi. Ale, ludzie! Jakie to były kanapki! Na chlebku wileńskim, z rzodkieweczkami, sałatą, puszystym serkiem, chudą polędwiczką. Gdy Babcia się spóźniała, z różnych pokojów wysuwały się zmierzwione głowy i zawsze ktoś pytał z nadzieją:

– Babcia już była?

Bo my się tymi kanapkami dzieliliśmy. Dla Babci ważne było jedno – w codziennych relacjach, jak smakowały kanapkowe delicje, padało zawsze to samo pytanie:

 – A Krzysio jadł? Pochwalił?

Krzysio jest naszym sekretarzem redakcji. Kawaler, o wielkiej kulturze, ogromnej wiedzy, subtelny, wrażliwy i, jak to Babcia ujmowała, taki grzeczny! Dla Babci był to idealny kandydat na męża dla ukochanej wnusi. Dlatego co jakiś czas, ni stąd ni zowąd, wydawała znaczące westchnienia:

– Och, ten Krzysio...

I dodawała od niechcenia:

– Czy już ci się oświadczył?

– Nie, Babciu.

– A ty jemu? – drążyła niestrudzenie.

– Nie, Babciu.

– A kanapki jadł? Pochwalił? – roztrząsała porażkę ze zdumieniem. – To na co czekasz? Oświadcz mu się!

Upór Babci w kwestii Krzysia był całkowicie zrozumiały. Byłam już po rozwodzie, sama wychowywałam dziecko i, ku zgryzocie Babci, zaczęłam spotykać się z ROZWODNIKIEM! Babcia zniechęcała mnie do mojego partnera, jak tylko mogła. Jako ortodoksyjna katoliczka, rozwodnika nie życzyła sobie, i już!

– Tfu! Rozwodnik! – obrzydzała mi go, robiła awanturki, udawała, że się obraża. Pewnego dnia, widząc moją kwaśną minę, dociekała, o co chodzi.

– A, wiesz Babciu… Chyba i tak nic z tego nie wyjdzie… Bo wiesz, jego rodzina nie życzy sobie, żeby się spotykał z rozwódką.

W Babcię jakby piorun strzelił. 

– Ot, durne ludzie! A cóż ty winna , że życie ci się nie ułożyło?!

Potem zaczeła robić o kanapkę więcej, dla „Tego, no wiesz…”. O rozwodnika chodziło. Ale i tak żarliwie modliła się, żeby nic z tego nie wyszło. I wymodliła.  Nie starczyło jej tylko „zdrowasiek” na Krzysia. Krzyś jest nadal kawalerem, a ja, niestety, jeszcze mu się nie oświadczyłam.

Ta wiadomość została opublikowana w poniedziałek, 26 maja, 2008 o godzinie 4:42 w kategorii mniej więcej o mnie, redakcja. Możesz czytać komentarze przez RSS 2.0. Możesz także zostawić odpowiedź lub zostawić sygnał trackback ze swojej własnej strony internetowej.